Nowe standardy INACSL
Standardy symulacji w ochronie zdrowia – najlepsze praktyki
Lepsze przygotowanie = lepsze szkolenie
Doświadczenie to specjalistyczna wiedza oraz umiejętność jej adekwatnego zastosowania. Personel medyczny może je zdobyć oraz dopracować techniki ratowania życia podczas szkoleń opartych na symulacji. Jednak szkolenia, aby były skuteczne, muszą być ściśle związane z aktualnymi normami i wytycznymi odnoszącymi się do ich zakresu.
Aby umożliwić organizacjom na całym świecie wykorzystanie pełnego potencjału symulacji w ochronie zdrowia, International Nursing Association for Clinical Simulation and Learning (INACSL) stworzyło (i stale aktualizuje, co widać w postaci nowego, czwartego wydania) najlepsze praktyki. Standardy te zostały przetłumaczone na wiele języków i stosowane są na całym świecie przez organizacje dążące do zwiększenia bezpieczeństwa pacjentów oraz poprawy ich wyników.
Pobierz najnowsze standardy INACSL
Tłumaczenie standardów na język polski, zweryfikowane przez Aleksandra Steliga, Katarzyna Zalewska, Katarzyna Lewandowska oraz Kazimiera Hebel.
Informacje o INACSL
Międzynarodowe Stowarzyszenie Pielęgniarskie na rzecz Symulacji Klinicznej i Nauczania (INACSL) to światowy lider przemian praktyki w ochronie zdrowia, działający na rzecz poprawy bezpieczeństwa pacjentów przez doskonalenie symulacji medycznej. INACSL to społeczność, której członkowie tworzą sieć z liderami, edukatorami, badaczami i partnerami branżowymi w dziedzinie symulacji. INACSL oferuje także dokumenty INACSL Standards of Best Practice: Simulation [Standardy najlepszych praktyk INACSL: Symulacja] – oparte na dowodach naukowych ramy działania określające projektowanie, wdrażanie, podsumowanie, ocenę i badania symulacji.
Zmiany w wytycznych
Globalna pandemia oraz postępy w dziedzinie techniki i medycyny wymagają szybkiego wprowadzenia aktualizacji. Zmieniono nie tylko samą nazwę standardów, które od tej pory znane będą jako Standardy symulacji w ochronie zdrowia – najlepsze praktyki, ale również kliczowe wytyczne.
Uaktualnione standardy podkreślają zawodowy rozwój, prebriefing, oraz omawiają zaktualizowaną budowę symulacji, jej przeprowadzenie, debriefing, operacje, wyniki i cele, profesjonalną integrację, IPE wspomagane symulacją oraz ocenę uczenia i efektywności.
Standardy składają się z dziesięciu miar, z których każda stanowi klucz do zapewnienia najwyższej biegłości w zakresie doświadczenia opartego na symulacji (SBE, Simulation-Based Experience). Poniższy artykuł opisuje zaledwie trzy miary, które wyróżniają się jako szczególnie istotne w odniesieniu do przygotowania symulacji szkoleniowej. Lepiej przygotowani uczestnicy szkolenia zyskują większe korzyści dzięki SBE i zdobywają wiedzę, która pomoże im ratować życie ludzkie.
Standard stworzony przez INACSL sugeruje też, że najważniejszymi elementami środowiska symulacyjnego są organizacja i możliwość adaptacji. Osoby praktykujące medycynę powinny pamiętać, że „doświadczenia oparte na symulacjach wymagają celowego i systematycznego, ale także elastycznego i cyklicznego planowania”.
Poniższy tekst został przygotowany na podstawie standardów INACSL, które można znaleźć w pełnej wersji tutaj.
1. Organizacja i możliwość adaptacji
Pierwsze kryterium standardu podkreśla wpływ organizacji i możliwości dostosowania na symulację. Brak zasobów można pokonać poprzez celowy i systematyczny rozwój zawodowy, z wykorzystaniem sieci ekspertów. SBE należy projektować w porozumieniu ze specjalistami w zakresie treści oraz w zakresie symulacji posiadającymi wiedzę w zakresie symulacji edukacyjnej, pedagogiki i praktyki.
Elementy niezbędne do spełnienia tej zasady:
- Osoby projektujące symulacje powinny przejść formalne lub nieformalne szkolenie w zakresie pedagogiki i praktyki symulacyjnej.
- Proponowane metody rozwijania kompetencji to między innymi:
- Dołączenie do profesjonalnych organizacji symulacyjnych.
- Wdrożenie Healthcare Simulation Standards of Best PracticeTM (HSSOBPTM).
- Przegląd i podsumowanie najnowszej literatury.
- Mentoring i networking.
- Formalne kursy lub szkolenia certyfikacyjne.
- Uczestnictwo w konferencjach lub warsztatach na temat symulacji.
- Propozycje w zakresie ciągłej edukacji, skupione na pedagogice lub andragogice.
- Znajomość standardów etycznych w zakresie doświadczeń opartych na symulacji i stosowanie się do Kodeksu etycznego osoby prowadzącej symulacje w ochronie zdrowia (zgodnie z częścią Integracja profesjonalna HSSOBPTM).
- Specjaliści w dziedzinie treści powinni mieć ogólną wiedzę z zakresu zasad symulacji i projektowania scenariuszy, metod podsumowania oraz oceny.
- Postępowanie zgodnie z częścią Rozwój Zawodowy HSSOBP™.
2. Korzystanie z wierności, by stworzyć realizm
Dzięki wykorzystaniu uznanych liderów jako konsultantów w sprawie rozwoju symulacji zwiększana jest jej autentyczność. Szkolenie odwzorujące faktyczne doświadczenia diagnostyki i leczenia pacjenta, prowadzi do lepszego przygotowania. Omówiono to szczegółowo w szóstym kryterium standardu: Wykorzystanie różnych elementów wierności, by stworzyć wymagane wrażenie realizmu.
Elementy niezbędne do spełnienia tej zasady:
- Projektowanie symulacji z uwzględnieniem fizycznych, pojęciowych i psychologicznych aspektów wierności, które mogą przyczynić się do osiągnięcia celów. Nie chodzi tu jednak o idealny realizm, lecz o skupienie się na odzwierciedleniu bodźców i wskazówek, które są podstawą do podejmowania decyzji i działań. Te aspekty wierności należy rozważyć z perspektywy uczestników w szkolenia.
- Wierność fizyczna (lub środowiskowa) dotyczy tego, jak realistycznie kontekst fizyczny aktywności opartych na symulacji jest porównywalny z prawdziwym otoczeniem, w którym ma miejsce dana sytuacja. Wierność fizyczna obejmuje takie czynniki jak pacjent/pacjenci, symulator/manekin, pacjent standaryzowany, otoczenie, sprzęt, ukryci aktorzy i powiązane rekwizyty.
- Wierność pojęciowa zapewnia realistyczne powiązania wzajemne wszystkich elementów scenariusza lub przypadku w taki sposób, że dany pacjent jako całość jest sensowny dla uczestników (np. parametry życiowe są spójne z diagnozą). Aby zmaksymalizować wierność pojęciową, należy przekazać przypadki lub scenariusze do przeglądu ekspertom w danej dziedzinie i przeprowadzić ich testy pilotażowe przed zastosowaniem w pracy z uczestnikami sesji.
- Wierność psychologiczna maksymalizuje środowisko symulacji, odzwierciedlając kontekstualne elementy obecne w środowisku klinicznym. Przykładami mogą być aktywny głos pacjenta(-ów), który pozwala na prowadzenie realistycznej rozmowy, szum i oświetlenie typowo związane ze środowiskiem, które jest symulowane, dystraktory, członkowie rodziny, inni członkowie zespołu opieki zdrowotnej, presja czasu i konkurencyjne priorytety. Wierność psychologiczna synergistycznie współdziała z wiernością fizyczną i pojęciową, wspierając zaangażowanie uczestników.
- Opracowanie symulacji z wykorzystaniem właściwych sposobów uzyskiwania wierności, które zapewnią wymagany poziom realizmu pozwalający uczestnikom odpowiednio się zaangażować.
- Wierność należy też rozważyć pod kątem skupienia się na pacjencie, placówce i scenariuszu. Te ramy będą wykorzystywane w połączeniu z koncepcją wierności fizycznej, pojęciowej i psychologicznej, aby stworzyć jak najwyższą wierność każdego elementu symulacji.
- Stosowanie sztucznych ran, by odwzorować cechy charakterystyczne sytuacji pacjenta oraz, jeśli to możliwe, wybór manekinów ukazujących różnice demograficzne, rasowe i kulturowe pacjentów występujących w scenariuszu, by wspomagać percepcję sensoryczną uczestników oraz wierność scenariusza.
- Ważne jest, aby podkreślić różnicę między wiernością i modalnością, a technologią. Te terminy są niezależne od siebie i muszą takie pozostać. Wysoki poziom technologii niekoniecznie oznacza wysoką wierność, zaś dowolna modalność (manekin, trenażer zadań itp.) może charakteryzować się wysoką wiernością bez żadnych zastrzeżeń. Nie każda symulacja wymaga najwyższej wierności. Ustalenia dotyczące stopnia wierności i wdrożenia tej wierności muszą być podejmowane na podstawie kilku czynników. Mogą to być między innymi:
- Poziom uczestników szkolenia
- Cele nauczania
- Dostępny czas i zasoby
- Dostępne wyposażenie
- Żądane wyniki szkolenia
- Znaczenie kliniczne
3. Właściwe przygotowanie
Ponieważ idealne środowisko symulacyjne jest tworzone na drodze konsultacji ze specjalistami, można oczekiwać, że uczestnicy szkolenia i inni, mniej doświadczeni praktycy mogą czuć się przytłoczeni. Odpowiednie przygotowanie jest bardzo ważne, a zapoznanie się ze środowiskiem i metodologią jest kluczowe dla uzyskania pozytywnego środowiska symulacyjnego oraz środowiska edukacyjnego. Jest to odzwierciedlone w kryterium ósmym: Stworzyć plan omówienia wstępnego, który obejmuje materiały przygotowawcze oraz wprowadzenie pomagające uczestnikowi szkolenia odnieść sukces podczas doświadczenia opartego na symulacji.
Elementy niezbędne do spełnienia tej zasady:
- Omówienie wstępne powinno zostać stworzone zgodnie z przeznaczeniem i celami nauczania doświadczenia opartego na symulacji.
- Podczas planowania omówienia wstępnego należy uwzględnić doświadczenie i poziom wiedzy uczestnika symulacji.
- Należy stworzyć materiały przygotowawcze, dzięki którym uczestnik szkolenia będzie przygotowany na doświadczenie i będzie w stanie wypełnić cele scenariusza lub procedury na podstawie oceny potrzeb w zakresie doświadczenia oraz jego zamierzenie.
- Przed rozpoczęciem doświadczenia opartego na symulacji należy przekazać uczestnikom szkolenia ważne informacje dotyczące oczekiwań, planów oraz logistyki.
- Należy przeprowadzić ustrukturyzowaną orientację środowiska do nauczania opartego na symulacji, z uwzględnieniem modalności.
- Podczas omówienia wstępnego należy stworzyć psychologicznie bezpieczne środowisko uczenia się.
- Należy postępować zgodnie z opisem w części Omówienie wstępne: przygotowanie i wprowadzenie w HSSOBP™
Mimo wszystkich standardów nauki, nie ma gwarancji bez testowania i konsultacji. Istotne jest, aby instytucje wykorzystywały zasoby publiczne, takie jak INASCL, a także podmioty prywatne, do przygotowania pomieszczeń symulacyjnych do nauczania. Planowanie we współpracy z ekspertami, zwracanie szczególnej uwagi na odtworzenie realizmu w symulacji oraz wstępne przygotowanie uczestników szkolenia da uczestnikom największe szanse na sukces w nauczaniu opartym na symulacji.