De overlevingskansen tijdens een hartstilstand verbeteren

Eén zwakke schakel in de Chain of Survival kan de overlevingskans en de kans op overleven zonder nadelige gevolgen drastisch verkleinen. De overlevingskansen tijdens een hartstilstand zijn klein. Onacceptabel klein. Gemiddeld overleeft maar 10% van de mensen een hartstilstand. Toch zijn de overlevingskansen in sommige gebieden bijna 30% en soms zelfs wel 50%. 

Jarenlang zijn de overlevingskansen bij een hartstilstand niet verbeterd. Waarom niet? Omdat we niet hebben geleerd wat er gedaan kan worden om die overlevingskansen te verbeteren. Nu weten we dit wel. Op sommige plaatsen worden op basis van deze kennis veranderingen doorgevoerd wat leidt tot veelbelovende resultaten. Door te helpen bij het implementeren van best practices en programma’s gericht op het versterken van de Chain of Survival, denken we dat de overlevingskansen bij een hartstilstand met wel 50% kunnen worden verhoogd. 

Uit onderzoek is gebleken dat de overlevingskansen in meer of mindere mate kunnen worden verbeterd bij iedere schakel van de Chain of Survival. In de eerste minuten na een hartstilstand kan de samenwerking tussen de beller en de operator in de meldkamer de overlevingskans vergroten met een factor 4. In het volgende uur kan de kwaliteit van de reanimatievaardigheden van de spoedeisende hulpdiensten bijdragen met een factor 3 en de dagen daarna kan de verzorging in het ziekenhuis bijdragen met een factor 2. In totaal kunnen de overlevingskansen na een hartstilstand dus mogelijk met een factor 24 worden verbeterd.

De afgelopen twee decennia lag de focus op de laatste twee schakels in de keten: spoedeisende hulpdiensten en zorg in het ziekenhuis. We hebben echter geleerd dat de overlevingskansen drastisch kunnen worden verbeterd door sneller te handelen. Het snel herkennen van een hartstilstand en betere reanimatie door omstanders met de hulp van de operators in de meldkamer heeft het grootste effect op de overlevingskansen.

De operator of dispatcher in de meldkamer zijn van cruciaal belang in de eerste schakel van de overlevingsketen. Telefonische reanimatie (T-CPR), ook wel door een telefonische hulpverlener ondersteunde reanimatie (dispatcher cpr) genoemd, optimaliseert de communicatie tussen de telefonische hulpverlener en de omstander. Met telefonische reanimatie worden telefonische hulpverleners getraind in het herkennen en identificeren van een hartstilstand en in het instructies geven van omstanders om hoogwaardige reanimatie te starten en uit te voeren. Telefonische reanimatie kan ervoor zorgen dat er meer omstanders met reanimatie beginnen en de kwaliteit van reanimatieprestaties verbetert. 

Veel meldkamers hanteren bepaalde protocollen, maar bieden geen telefonische hulp bij reanimatie. Om de overlevingskansen bij een hartstilstand te verbeteren, is het van cruciaal belang om een programma voor telefonische hulp bij reanimatie in te voeren en om telefonische hulpverleners hierin te trainen en de kwaliteit te waarborgen.

Het verbeteren van de Chain of Survival is een van de belangrijkste manieren waarmee we onze missie, helping save lives, kunnen ondersteunen. Van het helpen implementeren van reanimatietraining voor omstanders tot het mogelijk maken van QCPR (quality CPR) voor eerste hulpverleners, onze methoden zijn altijd ontworpen om de overlevingskans bij een hartstilstand te verbeteren.