Bez wątpienia znasz „krzywą uczenia się”. Postęp doświadczenia uczestnika szkolenia jest wykreślany na jednej osi. Na drugiej osi znajduje się czas. Wykres rozwoju umiejętności uczestnika szkolenia zwykle pokazuje, że jego umiejętności rozwijają się powoli w dolnej części krzywej, a następnie stopniowo wzrastają do momentu osiągnięcia biegłości.

Przeciwieństwem krzywej uczenia się jest „krzywa zapominania”. Krzywa zapominania to wzorzec matematyczny wprowadzony przez psychologa poznawczego Hermanna Ebbinghausa w 1885 roku. Obrazuje ona tempo, w jakim informacje są zapominane w czasie, gdy nie podejmujemy działań, by je utrwalać i zatrzymywać. Krzywa zapominania hamuje krzywą uczenia.

„Pamięć to naprawdę dziwna rzecz. Często dopiero wtedy, gdy uczeń kończy symulację może przekonać się, jak mu poszło, obserwując swoje działania w czasie rzeczywistym i widząc, co dokładnie zrobił lub powiedział”.

Tamora Shemwood, dyplomowana pielęgniarka i kierownik programu ratownictwa medycznego, Leeds School of Dentistry w Anglii

SimCapture pełni rolę obiektywnej „strony trzeciej”, która gwarantuje jasność wspomnień uczestników. W ramach debriefingu system SimCapture zapewnia prowadzącym szkolenie informacje zwrotne z wielu kamer, dziennik zdarzeń z adnotacjami i zsynchronizowany widok z monitora pacjenta. Instruktorzy mogą korzystać z SimCapture, aby przypominać uczestnikom kluczowe momenty scenariusza symulacji. Dzięki temu uczestnicy mogą bez żadnych wątpliwości przekonać się, co się wydarzyło, oraz odrzucić przekonanie, że informacja zwrotna bazuje na tym, co zapamiętał instruktor. Krzywa zapominania zostaje zniwelowana, a uczestnicy szkolenia mogą podążać krzywą uczenia, bazując na faktach. 

Lotnictwo, wojsko, przemysł nuklearny i wiele innych sektorów o wysokim stopniu zagrożenia, często wysokiego ryzyka, wykorzystuje materiały wideo do debriefingu niemal od momentu, gdy stały się one dostępne. Branże te korzystają z tego, co nauczyciele, wykładowcy i instruktorzy znają jako teorię „podwójnego kodowania”.

Zaproponowana przez psychologa poznawczego Allana Paivio w latach 70. teoria podwójnego kodowania stwierdza, że uczniowie przetwarzają informacje werbalne i wizualne oddzielnie, ale też jednocześnie.  Dostarczanie uczestnikom szkoleń informacji wizualnych i werbalnych w tym samym czasie wykładniczo poprawia ich zdolność do internalizacji i rozważania informacji oraz refleksji nad nimi w celu przyszłego rozwoju.

Dr Ichiro Kaneko, profesor na Wydziale Medycyny Ratunkowej na Uniwersytecie Teikyo w Tokio w Japonii, opowiedział nam o tym, jak przełomowe okazało się oglądanie materiałów wideo za pomocą SimCapture. Uczestnicy szkoleń byli przyzwyczajeni do szukania wszystkich odpowiedzi u prowadzących zajęcia.

„Oglądając wideo, uczestnicy szkolenia mieli okazję zobaczyć swoje działania i omówić między sobą swoje wyniki. Jako prowadzący, mogę skłonić ich do zastanowienia się nad ich wydajnością, tak by stworzyć środowisko edukacyjne skupione na pracy zespołowej, przywództwie, bezpieczeństwie pacjentów czy umiejętnościach, których uczymy. W tym przypadku chodzi o intubowanie. Gdy uczestnicy analizowali swoje działania bez udziału prowadzącego, podczas kolejnej realizacji scenariusza szkoleniowego radzili sobie znacznie lepiej”.

Dr Ichiro Kaneko, profesor z dziedziny medycyny ratunkowej, Szkoła Medyczna Uniwersytetu Teikyo w Japonii

Refleksyjne uczenie się to powszechnie akceptowana metoda w symulacji. Jednak oparcie autorefleksji na czysto werbalnym podejściu do debriefingu może nie zawsze być wystarczające, zwłaszcza wtedy, gdy w grę wchodzi czynnik ludzki i różnorodność uczestników szkolenia.

Tamora Shemwood zauważa: „Gdyby nie SimCapture, przeglądałabym listę kontrolną dotyczącą dyskusji na temat tego, co dany uczestnik szkolenia zrobił dobrze, a co źle. Takie podejście jest bardzo jednokierunkowe. Jednak gdy uczestnik może zobaczyć swoje działania i opowiedzieć mi o nich, niemal zawsze zaczyna odkrywać i wyrażać to, co już wie, a to sprzyja refleksyjnemu uczeniu się”.

Konstruktywne informacje zwrotne mają kluczowe znaczenie w procesie kształcenia pracowników ochrony zdrowia. Jednak przekazywanie takich informacji w emocjonalnie przystępny i konstruktywny sposób może być nie lada wyzwaniem nawet dla najbardziej doświadczonych instruktorów. Na prowadzących szkolenie spoczywa ogromna odpowiedzialność – nie tylko za umiejętności umożliwiające kształcenie z wykorzystaniem symulacji, ale także za umiejętność nawiązania indywidualnego kontaktu z każdym uczestnikiem szkolenia. Sposób, w jaki uczestnicy przyjmują konstruktywne informacje zwrotną, nie zawsze zależy od instruktora.

Jednym z czynników ułatwiających przekazywanie konstruktywnych informacji zwrotnych jest ewentualna defensywność uczestników szkolenia.  „Postawę defensywną bardzo pomaga rozbroić odtworzenie wideo ze szkolenia”, mówi Tamora Shemwood. Zanim Tamora podzieli się własnymi spostrzeżeniami prezentuje uczestnikom szkolenia zapis wideo i pozwala im krytycznie omówić ich indywidualne wyniki. „Gdy uczestnik szkolenia musi to zrobić sam, mówi Shemwood, „często wpada w stan refleksji, w którym staje się bardziej mniej defensywny i bardziej otwarty, gdy pytam: «Co tam widziałeś(-aś)? Powiedz mi, co się działo»”.

„Historia obrazkowa”, którą może zaoferować taki system, jak SimCapture, zapewnia instruktorom uporządkowany format przekazywania ukierunkowanych informacji zwrotnych we wspierającym środowisku. Połączenie wideo, adnotacji i monitora pacjenta pozwala prowadzącym szkolenia przekazywać konkretne, przydatne informacje zwrotne, które są poparte dowodami, a nie czymś, co uczestnicy mogą postrzegać jako subiektywne wrażenia.

Odtwarzając kluczowe momenty scenariusza szkoleniowego, prowadzący mogą wskazać zarówno działania godne pochwały, jak i obszary wymagające poprawy. Dzięki temu uczestnicy szkolenia mogą samodzielnie przypomnieć sobie pewne kwestie, a prowadzący może skupić się na wspieraniu procesu uczenia. Ponadto uczestnicy mogą nie tylko oceniać samych siebie, ale także innych uczestników, co sprzyja kształtowaniu środowiska edukacyjnego opartego na współpracy, w którym wszyscy dzielą się spostrzeżeniami i budują zbiorową wiedzę.

SimCapture dotrzymuje kroku technologii cyfrowej, dzięki czemu Twoje działania związane z debriefingiem są łatwiejsze i bardziej skalowalne niż kiedykolwiek wcześniej. Wraz z rozpowszechnieniem się smartfonów, tabletów i platform internetowych instruktorzy i prowadzący mogą łatwo nagrywać oraz bezpiecznie udostępniać sesje debriefingu w różnych konfiguracjach.

Ponadto debriefing wideo nie wymaga fizycznej obecności uczestników szkolenia, gdyż umożliwia zdalne uczestnictwo i zdalny dostęp do zasobów edukacyjnych w dogodnym czasie. Ta elastyczność jest szczególnie korzystna dla prowadzących, którzy chcą wykorzystać nagranie wideo jako materiał do ćwiczeń w domu po symulacji, pozwalający rozwijać umiejętności krytycznego myślenia.

Ed Biebel, kierownik ds. symulacji klinicznych w Rowan College w Burlington County w Voorhees New Jersey, korzysta z systemu SimCapture, by wznieść refleksyjne uczenie się na nowy poziom.

„Często pozwalamy uczestnikom szkolenia wrócić do domu i zrelaksować się, by następnie mogli w komforcie i prywatności obejrzeć filmy z ich działań podczas symulacji. Mogą zastanowić się dokładnie nad tym, o czym rozmawialiśmy podczas wstępnego debriefingu. Uczestnicy szkolenia bardzo sobie chwalą taką analizę wideo symulacji, ponieważ dzięki niej mogą zastanowić się nad zmianą swojego sposobu działania i wdrożyć go w praktyce”.

Ed Biebel, kierownik ds. ratownictwa medycznego i symulacji klinicznej, Rowan College w hrabstwie Burlington w Voorhees w stanie New Jersey

Większość programów symulacyjnych obsługuje wysokie „tempo operacyjne”. W przypadku stosowania symulacji prowadzący lubią przeprowadzać jak najwięcej uczestników przez przypisane im scenariusze w wąskim przedziale czasu.  Dzięki dodawaniu adnotacji w dzienniku wideo w trakcie realizacji scenariusza prowadzący i instruktorzy mogą później szybko uzyskać do nich dostęp podczas debriefingu wideo.

Shemwood mówi: „Dzięki SimCapture mogę przejść do konkretnego momentu w scenariuszu i szybko skupić uwagę uczestnika szkolenia na konkretnej rzeczy, którą chcę, by zobaczył i ocenił. Dzięki SimCapture jest to łatwe. Gdy próbowaliśmy korzystać z innych systemów, okazywało się, że musimy zapisywać znaczniki czasowe itp. To było naprawdę trudne i często okazywało się, że nie możemy znaleźć tego kadru, na którym nam zależy.  Niejednokrotnie kończyło się to tym, że rezygnowaliśmy lub oglądaliśmy za dużo lub za mało materiału wideo. Teraz korzystamy z SimCapture. Problemy zniknęły, ponieważ dzięki SimCapture wprowadzanie znaczników czasu i adnotacji jest naprawdę łatwe”.

SimCapture zaprojektowano z myślą o szybkości. Doskonale nam to pasuje!

Badania pokazują, że skuteczna praca zespołowa i komunikacja są kluczowym czynnikiem wpływającym na bezpieczeństwo pacjentów. W dzisiejszym realiach skuteczna praca zespołowa zespołu medycznego i komunikacja między specjalistami z różnych dziedzin stały się niezwykle istotne.  W tym środowisku w celu uchwycenia czynnika ludzkiego coraz częściej stosuje się debriefing wideo. Taki system, jak SimCapture, może zapewnić szkołom i instytucjom opieki zdrowotnej platformę, na której uczniowie i uczestnicy szkoleń mogą przeglądać oraz analizować swoje umiejętności współpracy. Ta obserwacja sprawdza się szczególnie w przypadku organizacji edukacyjnych lub tych, które mają wdrożone pewne procedury zarządzania zasobami ludzkimi.

Dzięki możliwości obserwowania sekwencji przyczynowo-skutkowych dotyczących komunikacji i wydajności zespołu, jaką oferuje SimCapture, uczestnicy szkolenia mogą zrozumieć, jak działają różne role w zespole, jakie są perspektywy poszczególnych uczestników oraz jak podejmowane są przez nich decyzje.  Takie interdyscyplinarne podejście wspiera kulturę wzajemnego szacunku i doceniania wkładu wszystkich członków zespołu, ostatecznie zwiększając bezpieczeństwo pacjentów i jakość opieki. Cele te można z pewnością osiągnąć za pomocą przekazywania ustnych informacji zwrotnych ze wsparciem doświadczonych instruktorów. Dzięki SimCapture proces ten staje się jeszcze lepszy.

W ten sposób dobrnęliśmy do naszej ulubionej historii sukcesu. Dr Kaneko opowiedział nam o symulacyjnym scenariuszu intubacji, w ramach którego uczestnicy szkolenia wykonywali resuscytację krążeniowo-oddechową, a zadaniem kolejnego z nich było zaintubowanie pacjenta. Zespół przerwał resuscytację krążeniowo-oddechową, podczas gdy uczestniczka zmagała się z intubacją. Gdy poziom O₂ spadł, zespół powrócił do resuscytacji krążeniowo-oddechowej i ręcznej wentylacji. Przy drugiej próbie intubacji ta sama uczestniczka szkolenia ponownie miała trudności z intubacją i oznajmiła zespołowi, że ktoś musi ją zastąpić. Widziała, że poziom tlenu u pacjenta szybko spadał.