Udar mózgu

Rozpowszechnianie wiedzy o objawach udaru oraz konieczności natychmiastowego uzyskania pomocy medycznej jest niezwykle ważne. Należy regularnie przeprowadzać kampanie informacyjne przypominające o niepokojących objawach oraz algorytmach postępowania. Jednocześnie należy objaśniać skutki długotrwałej rehabilitacji osób, które nie otrzymały pomocy na czas, na stan zdrowia publicznego i gospodarkę, tak aby odpowiednie instytucje rozważyły wprowadzenie środków prewencyjnych oraz zwiększyły dostęp do natychmiastowego leczenia. Pracownicy ochrony zdrowia muszą posiadać zarówno wiedzę, jak i umiejętności, aby stosować profilaktykę, zapewnić opiekę w stanach nagłych oraz rehabilitację po udarze.

Skrócenie czasu do rozpoczęcia leczenia ma kluczowe znaczenie dla poprawy wyników pacjentów po udarze. Jeśli leczenie zostanie podjęte szybko, osoba po udarze ma szansę na powrót do pełnej sprawności. W przypadku opóźnienia w podjęciu leczenia, może dojść do ciężkiego upośledzenia funkcjonowania, skutkującego niepełnosprawnością i koniecznością stałej opieki; a nawet zgonu.

Wykazano, że poprawa ścieżki opieki przez rozpowszechnienie algorytmu leczenia w połączeniu z wprowadzeniem wewnętrznych szkoleń zespołowych opartych na symulacji, prowadzi do natychmiastowego skrócenia czasu „od drzwi do igły” (od przybycia pacjenta do rozpoczęcia leczenia).

Jak możemy skrócić czas potrzebny na rozpoczęcie leczenia?
Możemy szkolić.

Efekty leczenia u pacjentów po udarze są silnie skorelowane z czasem wprowadzenia leczenia. Projekt wprowadzony w szpitalu Stavanger University Hospital w Norwegii pozwolił skrócić czas „od drzwi do igły” o 50%.

W ramach tego projektu lekarze i pracownicy ochrony zdrowia systematycznie pracowali nad tym, aby skrócić czas od momentu przybycia pacjenta na oddział ratunkowy do rozpoczęcia podawania leków trombolitycznych.

W początkowych testach uzyskano medianę czasu „od drzwi do igły” poniżej 30 minut – jest to czas mieszczący się w zalecanych protokołach. Jednak postawiono hipotezę, że czas „od drzwi do igły” można skrócić jeszcze bardziej, wprowadzając ulepszony protokół leczenia oraz sesje szkoleń zespołowych opartych na symulacjach. Po rozpowszechnieniu protokołów i wprowadzeniu szkoleń symulacyjnych obejmujących komunikację i podejmowanie decyzji, czas „od drzwi do igły” skrócono z 27 do 13 minut! Efekt ten utrzymywał się po 13 miesiącach.